Co widzę w psach

-
Zaczęłam tego bloga od opowieści o psach, to one rządzą moim życiem. A dlaczego?

Przede wszystkim te zwierzęta mają w sobie niesamowitą pozytywną energię. Wiele ludzi to czuje. Niestety nie wszyscy, dlatego można czasami usłyszeć: po co ci ten pies, to tyle kosztuje itp. Ja nie wyobrażam sobie życia bez tych czworonogów. Przyjść po szkole do domu i co? I nic... Żadnego merdającego ogona, radości pod sufit i uśmiechniętego pyska. Ja codziennie się cieszę na to spotkanie. Psy u nas niestety mieszkają na dworze, co nie zmienia faktu, że są do nas niesamowicie przywiązane. Poza tym radują się jeszcze bardziej w tych chwilach, skoro mają rzadszy kontakt z nami.

Po drugie: spacery. Dla wielu osób męczarnia, przykry obowiązek. Owszem, przyznaję, mi też czasami nie chce się po ciężkim dniu wychodzić z domu, na deszcz i zimno. Ale właśnie najgorszy jest ten moment, gdzie sobie wyobrażam to wyjście, chłód i ślizganie na lodzie lub błocie. Ale, gdy już się zbiorę, idzie z górki. Sam spacer jest prawie zawsze samą przyjemnością, tylko trzeba się nauczyć to doceniać. Obserwować naturę, cieszyć się z wspaniałego towarzystwa. Najlepszego - bo psiego. Często planuję krótszy spacer bo mam nawał obowiązków, a wychodzi mi prawie dwugodzinny. Po prostu widząc tą psią radość, odsuwam od siebie nieprzyjemne myśli i cieszę się chwilą. A że później będę miała trochę gorszą ocenę ze sprawdzianu? I co z tego?

Pies od razu sprawia, że wszyscy są w dobrym nastroju

Dawanie psom jedzenia raczej nikomu problemu nie sprawia, chociaż w moim przypadku akurat tej części obowiązków najbardziej nie lubię. Ale to dlatego, ze psy dostają BARF, o którym za niedługo napiszę. Dawanie wody to też nie jest problem. Tak naprawdę pies dużo nie potrzebuje.

Najprzyjemniejsze zaś jest to, że po prostu można się przytulić do psa. Naukowcy mówią, ze podczas głaskania pupila wydzielają się hormony szczęścia i to dlatego jest taki efekt. Ja tam nie wiem, ale jedno jest pewne: to należy do najprzyjemniejszych czynności. Jak się widzi psa, to jest wręcz odruch, by go pogłaskać. Znaczy jak zawsze, nie u wszystkich. Ale wiadomo o co chodzi.

 To chyba na tyle. Dość chaotyczny ten post mi wyszedł, ale może przynajmniej przekazał dostatecznie moje emocje.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ptaszniki w naszym domu

-
Obraz
Może się jeszcze kiedyś zabiorę za napisanie o naszych myszoskoczkach, ale na razie będzie post o innych zwierzętach, dość nietypowych, które się przewijały przez nasz dom. Mianowicie o jadowitych pająkach. Nasz pierwszy pająk Mój starszy brat wymarzył sobie jednego. Nie pamiętam, skąd wziął tan pomysł, ale naprawdę tego pragnął. Miał wtedy około 10 lat. Nasi rodzice, szczególnie tata, nie są przesądni, nie boją się, ba! lubią pająki i potrafią je docenić. Zgodzili się więc. Pająk jest tak duży, że widać nawet jego oczy Tata znalazł hodowcę, chyba gdzieś pod Poznaniem, ale nie pamiętam już dokładnie. Pojechaliśmy tam i wróciliśmy z lasiadorą parahybaną, czyli ptasznikiem olbrzymim. Kupiliśmy też akwarium, specjalną ściółkę, oraz grzałkę, ponieważ te zwierzęta potrzebują odpowiednią temperaturę i wilgotność. W osobnym pojemniku trzymaliśmy świerszcze i karaluchy, które służyły do karmienia pająka. Nie był to zbyt ciekawy zwierzak, chociaż imponujący. Nie potrafiliśmy mu ...
Czytaj więcej

Nasze myszoskoczki

-
Obraz
Dzisiaj nareszcie zabrałam się za napisanie o naszych myszoskoczkach. A było ich dużo. Jak pisałam  tutaj , to najpierw brat chciał myszoskoczka. Potem ja też chciałam, dlatego dokupili drugiego. Niestety, u myszoskoczków bardzo trudno rozpoznać płeć. Po jakimś czasie, w brutalny sposób, okazało się, że trafiliśmy na parkę. Można się domyślić, co z tego wynikło... Pierwszy myszoskoczek, należał do brata Mój myszoskoczek Otóż, gdy wróciliśmy z wakacji, co znaleźliśmy w akwarium? Ano młode. Najpierw nie wiedzieliśmy co to, jakieś różowe mięso w rurze. Szybko się dowiedzieliśmy. Nie pamiętam, ile ich było w pierwszym miocie, kilka. Gdy dorosły, 2 wydaliśmy do znajomych, ale nikt więcej nie chciał wziąć, dlatego tata zawiózł je do sklepu zoologicznego. Moja samiczka z młodymi Rodzice z dziećmi W bodajże 8 miotach było łącznie 30 żywych potomków, ponieważ 1 urodził się martwy. Teraz widzę, jakie to było nieodpowiedzialne, ale wtedy o tym nie myśleliśmy. Ś...
Czytaj więcej

Szczeniaki na wsi

-
Obraz
Dzisiaj post będzie bardzo ponury, ale chcę Was uświadomić, jak wygląda życie szczeniaków i kociaków na wsi. W tym poście skupię się na psowatych, ale koty mają bardzo podobny los. Psy mojej cioci, te akurat mają lepiej, bo trafiły do kojca, a nie na łańcuch Prawie zawsze zaczyna się tak samo. Żyje sobie na łańcuchu suka. Zaniedbana, karmiona odpadkami. O tym wie sporo osób. A czy ktoś się zastanawiał, co się z nią dzieje, gdy dostanie cieczki? Dopiero wtedy zaczyna się prawdziwy dramat. Zlatują się wszystkie psy z okolicy. Żaden nie jest kastrowany, biegają tylko od suki do suki i dają się ponieść instynktowi. Nikt się tym nie przejmuje. W krótkim czasie rodzą się szczeniaki. Najczęściej na dworze, w lichej budzie lub kartonie... Niezależnie od pory roku. Jeden z wioskowych psów. Zmarł po urodzeniu szczeniaka prawie swojej wielkości, po jakimś dużym psie... Tak naprawdę szczeniak ma szczęście, jeśli umrze od razu. Najlepiej przy porodzie lub gdy urodzi się martwy. Potem,...
Czytaj więcej