OtherPeople #1

-

Co jakiś czas będę prosiła kogoś z rodziny lub znajomych o napisanie posta. Myślę, że będzie to miłą odmianą. Tekstów nie będę zmieniała, ewentualnie wprowadzę kosmetyczne poprawki.

Tez post został napisany przez mojego tatę, Tomasza Rydzyńskiego i ma tytuł:

Żurawie

Kilka dni temu do radiowej Trójki zadzwoniła słuchaczka z ciekawą informacją. Twierdziła ona, że "...widziała żurawie i słyszała jak klekoczą".
Pomijając, że żurawie nie klekoczą, ale za to się wydzierają, to drą się w niebogłosy codziennie na nadnoteckich polach i łąkach.  Jeszcze nigdy nie były tu w środku zimy! Ostatniej jesieni jak zwykle kołowały w sile kilkudziesięciu zbierając się do odlotu, ale w ogóle nie odleciały!
Nie wiem, czy słuchaczka Trójki nie potrafi odróżnić bociana od żurawia, czy klekotu od wydzierania dzioba, ale teoria, że ptaszyska właśnie wróciły do nas z ciepłych krajów
jest - jak wynika z moich obserwacji - błędna.
Z resztą, czy wróciły w środku zimy czy wcale nie odlatywały, jest coś nie tak w przyrodzie.
To już piąta z kolei kalendarzowa  zima bezobjawowa. No prawie bezobjawowa.  Może wielkie ptaszyska przekalkulowały, że lepiej i bezpieczniej będzie troszkę pomarznąć, niż tłuc się po niebie kilka tysięcy kilometrów, ryzykując po drodze polowanie (są ponoć zjadane), czy zeżarcie przez krokodyla.
Żurawie to nie koniec. Co kilka dni biegając z psami słyszę i widzę klucze dzikich gęsi! Ale z nimi to wcale nie wiadomo. Za każdym razem lecą w innym kierunku. Z kąd? Dokąd? Po co?
Teoretycznie powinny zniknąć z nieba jesienią i pojawić się z powrotem wiosną a nie latać w różnych kierunkach w styczniu.
        Czy ktoś zna odpowiedź na te przyrodnicze zagadki?
Żurawie fot. Mateusz Matysiak
Żurawie zimą, zdjęcie znalazłam tutaj.

 Jak już pisałam, tekstu nie zmieniałam. Po prostu poprosiłam tatę o napisanie tutaj czegoś o zwierzętach. Mam nadzieje, że się podobało :)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ptaszniki w naszym domu

-
Obraz
Może się jeszcze kiedyś zabiorę za napisanie o naszych myszoskoczkach, ale na razie będzie post o innych zwierzętach, dość nietypowych, które się przewijały przez nasz dom. Mianowicie o jadowitych pająkach. Nasz pierwszy pająk Mój starszy brat wymarzył sobie jednego. Nie pamiętam, skąd wziął tan pomysł, ale naprawdę tego pragnął. Miał wtedy około 10 lat. Nasi rodzice, szczególnie tata, nie są przesądni, nie boją się, ba! lubią pająki i potrafią je docenić. Zgodzili się więc. Pająk jest tak duży, że widać nawet jego oczy Tata znalazł hodowcę, chyba gdzieś pod Poznaniem, ale nie pamiętam już dokładnie. Pojechaliśmy tam i wróciliśmy z lasiadorą parahybaną, czyli ptasznikiem olbrzymim. Kupiliśmy też akwarium, specjalną ściółkę, oraz grzałkę, ponieważ te zwierzęta potrzebują odpowiednią temperaturę i wilgotność. W osobnym pojemniku trzymaliśmy świerszcze i karaluchy, które służyły do karmienia pająka. Nie był to zbyt ciekawy zwierzak, chociaż imponujący. Nie potrafiliśmy mu ...
Czytaj więcej

Nasze myszoskoczki

-
Obraz
Dzisiaj nareszcie zabrałam się za napisanie o naszych myszoskoczkach. A było ich dużo. Jak pisałam  tutaj , to najpierw brat chciał myszoskoczka. Potem ja też chciałam, dlatego dokupili drugiego. Niestety, u myszoskoczków bardzo trudno rozpoznać płeć. Po jakimś czasie, w brutalny sposób, okazało się, że trafiliśmy na parkę. Można się domyślić, co z tego wynikło... Pierwszy myszoskoczek, należał do brata Mój myszoskoczek Otóż, gdy wróciliśmy z wakacji, co znaleźliśmy w akwarium? Ano młode. Najpierw nie wiedzieliśmy co to, jakieś różowe mięso w rurze. Szybko się dowiedzieliśmy. Nie pamiętam, ile ich było w pierwszym miocie, kilka. Gdy dorosły, 2 wydaliśmy do znajomych, ale nikt więcej nie chciał wziąć, dlatego tata zawiózł je do sklepu zoologicznego. Moja samiczka z młodymi Rodzice z dziećmi W bodajże 8 miotach było łącznie 30 żywych potomków, ponieważ 1 urodził się martwy. Teraz widzę, jakie to było nieodpowiedzialne, ale wtedy o tym nie myśleliśmy. Ś...
Czytaj więcej

Szczeniaki na wsi

-
Obraz
Dzisiaj post będzie bardzo ponury, ale chcę Was uświadomić, jak wygląda życie szczeniaków i kociaków na wsi. W tym poście skupię się na psowatych, ale koty mają bardzo podobny los. Psy mojej cioci, te akurat mają lepiej, bo trafiły do kojca, a nie na łańcuch Prawie zawsze zaczyna się tak samo. Żyje sobie na łańcuchu suka. Zaniedbana, karmiona odpadkami. O tym wie sporo osób. A czy ktoś się zastanawiał, co się z nią dzieje, gdy dostanie cieczki? Dopiero wtedy zaczyna się prawdziwy dramat. Zlatują się wszystkie psy z okolicy. Żaden nie jest kastrowany, biegają tylko od suki do suki i dają się ponieść instynktowi. Nikt się tym nie przejmuje. W krótkim czasie rodzą się szczeniaki. Najczęściej na dworze, w lichej budzie lub kartonie... Niezależnie od pory roku. Jeden z wioskowych psów. Zmarł po urodzeniu szczeniaka prawie swojej wielkości, po jakimś dużym psie... Tak naprawdę szczeniak ma szczęście, jeśli umrze od razu. Najlepiej przy porodzie lub gdy urodzi się martwy. Potem,...
Czytaj więcej