Moje zwierzęta


Mam 3 psy, 3 szczury i kota, a właściwie 2.

Tu podaję linki do opisów, skąd się wzięły (i dlaczego) nasze obecne i poprzednie:
-psy,
-szczury,
-koty,
-myszoskoczki,
-pszczoły,
-kury,
-ptaszniki,
-konie (ich nigdy nie miałam na własność, ale blisko się z nimi związałam...)

1) Ozi
Mój ukochany Pasiałek. Mogłabym o nim pisać w nieskończoność. Imion też trochę mu się namnożyło. Najczęściej jest nazywany Hasiem, od jego rasy. Gdy do niego mówię, często go określam jako Mały lub Baranek. To drugie dlatego, że ma bardzo miękką sierść o zapachu owieczki ;) Urodził się najprawdopodobniej w 2013 roku. Nie jest kastrowany.

Ozi kilka dni po przyjeździe do nas

2) Viva
Mój drugi pies, niestety nie udało mi się z nią nawiązać takiej relacji jak z Ozim. Ona potrzebuje całkiem innego podejścia i mimo że znamy się już ponad rok, ciągle się siebie uczymy. Nie lubię jej imienia, ale z nim przyjechała i postanowiliśmy je jednak utrzymać. Jest jednak przekręcane na wszystkie strony. Tata nazywa ją Wisławą, ja Viwulec, Viwcion itp. (tak, to V i W są specjalnie tak napisane). Coraz częściej ją wołam też jako malutka. Sterylizowaliśmy ją już po tygodniu u nas, z obawy przed niespodziewaną cieczką i Ozim.

Trochę się Vivie u nas utyło

3) Benek
Jak już gdzieś pisałam, tak naprawdę go nie lubię. Tolerujemy się, ja dam mu jeść, on, jak mu bardzo źle i niedobrze na tym świecie, przyjdzie do głaskania, ale żadnej głębszej relacji między nami nigdy nie przewiduję. Jest to pies mamy i tyle. Irytuje mnie jego zachowanie i nie rozumiem, jak można się nim tak zachwycać...

Benek się w lato bardzo przegrzewa

4) Soja
Jest to oficjalne imię mojego szczurka, ale tak naprawdę nigdy go jeszcze chyba nie użyłam. Z nią i pozostałymi szczurami komunikuję się przez kląskanie, a mówiąc do kogoś innego mówię po prostu "mój szczur". Soja jest bardzo przyjazna i wesoła, ani trochę nie boi się ludzi.

Szczur je... budyń :)

5) Albinos
Wredny, wielki szczur, nie mający innego imienia. Z nim po prostu wiadomo o co chodzi ;)

Szczur ma ciekawy kolor oczu

6) Nowy szczur
Nazywamy go też "mały szczur", chociaż powoli przestaje być mały. Jeszcze oswaja się z ludźmi, coraz lepiej mu (a w sumie jej) to idzie.

Już po jakimś czasie u nas

7) Zezol
Kot mojej babci. Bardzo gruby i bardzo mający wszystko gdzieś. Przybłąkał się do nas zagłodzony i od tego czasu zjada wszystko, w każdej ilości. Babcia kiedyś sprawdziła co będzie, jak dostanie nieograniczony dostęp do jedzenia. Zwymiotował i jadł dalej. Poza tym głównie śpi i daje ze sobą zrobić wszystko.

Gruby Zezol szuka jedzenia

8) Fusia
Ona tak naprawdę nie powinna się tu znaleźć. Nie jest nasza, ale od września tak się do niej przyzwyczailiśmy, że o niej wspomnę. W końcu właśnie leży mi na kolanach.

Fusia jest czarna, przez co bardzo trudno jej zrobić zdjęcie

9)Konie (tylko je wymienię, te z którymi byłam i jestem bliżej związana)
-Bunia
-Dakar
-Jata
-Stonka
-Ponczek


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ptaszniki w naszym domu

Obraz
Może się jeszcze kiedyś zabiorę za napisanie o naszych myszoskoczkach, ale na razie będzie post o innych zwierzętach, dość nietypowych, które się przewijały przez nasz dom. Mianowicie o jadowitych pająkach. Nasz pierwszy pająk Mój starszy brat wymarzył sobie jednego. Nie pamiętam, skąd wziął tan pomysł, ale naprawdę tego pragnął. Miał wtedy około 10 lat. Nasi rodzice, szczególnie tata, nie są przesądni, nie boją się, ba! lubią pająki i potrafią je docenić. Zgodzili się więc. Pająk jest tak duży, że widać nawet jego oczy Tata znalazł hodowcę, chyba gdzieś pod Poznaniem, ale nie pamiętam już dokładnie. Pojechaliśmy tam i wróciliśmy z lasiadorą parahybaną, czyli ptasznikiem olbrzymim. Kupiliśmy też akwarium, specjalną ściółkę, oraz grzałkę, ponieważ te zwierzęta potrzebują odpowiednią temperaturę i wilgotność. W osobnym pojemniku trzymaliśmy świerszcze i karaluchy, które służyły do karmienia pająka. Nie był to zbyt ciekawy zwierzak, chociaż imponujący. Nie potrafiliśmy mu ...
Czytaj więcej

Nasze myszoskoczki

Obraz
Dzisiaj nareszcie zabrałam się za napisanie o naszych myszoskoczkach. A było ich dużo. Jak pisałam  tutaj , to najpierw brat chciał myszoskoczka. Potem ja też chciałam, dlatego dokupili drugiego. Niestety, u myszoskoczków bardzo trudno rozpoznać płeć. Po jakimś czasie, w brutalny sposób, okazało się, że trafiliśmy na parkę. Można się domyślić, co z tego wynikło... Pierwszy myszoskoczek, należał do brata Mój myszoskoczek Otóż, gdy wróciliśmy z wakacji, co znaleźliśmy w akwarium? Ano młode. Najpierw nie wiedzieliśmy co to, jakieś różowe mięso w rurze. Szybko się dowiedzieliśmy. Nie pamiętam, ile ich było w pierwszym miocie, kilka. Gdy dorosły, 2 wydaliśmy do znajomych, ale nikt więcej nie chciał wziąć, dlatego tata zawiózł je do sklepu zoologicznego. Moja samiczka z młodymi Rodzice z dziećmi W bodajże 8 miotach było łącznie 30 żywych potomków, ponieważ 1 urodził się martwy. Teraz widzę, jakie to było nieodpowiedzialne, ale wtedy o tym nie myśleliśmy. Ś...
Czytaj więcej

Szczeniaki na wsi

Obraz
Dzisiaj post będzie bardzo ponury, ale chcę Was uświadomić, jak wygląda życie szczeniaków i kociaków na wsi. W tym poście skupię się na psowatych, ale koty mają bardzo podobny los. Psy mojej cioci, te akurat mają lepiej, bo trafiły do kojca, a nie na łańcuch Prawie zawsze zaczyna się tak samo. Żyje sobie na łańcuchu suka. Zaniedbana, karmiona odpadkami. O tym wie sporo osób. A czy ktoś się zastanawiał, co się z nią dzieje, gdy dostanie cieczki? Dopiero wtedy zaczyna się prawdziwy dramat. Zlatują się wszystkie psy z okolicy. Żaden nie jest kastrowany, biegają tylko od suki do suki i dają się ponieść instynktowi. Nikt się tym nie przejmuje. W krótkim czasie rodzą się szczeniaki. Najczęściej na dworze, w lichej budzie lub kartonie... Niezależnie od pory roku. Jeden z wioskowych psów. Zmarł po urodzeniu szczeniaka prawie swojej wielkości, po jakimś dużym psie... Tak naprawdę szczeniak ma szczęście, jeśli umrze od razu. Najlepiej przy porodzie lub gdy urodzi się martwy. Potem,...
Czytaj więcej