Postanowienia noworoczne

-
Jest już 2018 rok. Nie trafia do mnie to, że nowy rok, nowa ja, ale jest to pewną mobilizacją do działania. Nawet jeśli  utrzyma się tylko przez kilka tygodni, lepsze to niż nic. Piszę więc ten post po 2,5 godzinnym spacerze z psami, słuchając top listy wszech czasów trójki, z herbatą z kopru w ręce i ze szczurem na ramieniu.

Mój dzisiejszy spacer z psami na Endomondo

 Oczywiście wypiszę tu tylko te "psie" postanowienia. Przede wszystkim są to:
-używanie Endomondo - przez jakiś czas już je używałam, ale nigdy nie udawało mi się tego robić tak regularnie, żeby rzeczywiście obiektywnie popatrzeć na te moje spacery z psami. Drugim minusem jest to, ze w lasach, po których chodzę z psami, GPS bardzo często traci sygnał... Mimo wszystko spróbuję.
-co najmniej 4 spacery z psami tygodniowo - odkąd poszłam do liceum z regularnością spacerów jest coraz gorzej. Tata chodzi z Ozim więcej ode mnie. Późno wracam ze szkoły, ponieważ dojazdy zajmują mi co najmniej 1,5 godziny, jestem zmęczona, a jeszcze lekcje mam do odrobienia. Tu też się postaram, najwyżej w weekendy będę odrabiała.
-częściej chodzić z psami w nowe miejsca - teraz, podczas przerwy świątecznej w szkole, chodziłam z nimi bardzo dużo i odkryłam kilka ciekawych miejsc, w które na pewno wrócę
-odchudzę Vivę - wstyd już się z nią pokazywać. Gdy do nas przyjechała miała lekko wychudzoną sylwetkę, ale z kolei teraz jest po prostu gruba. Na spacerach dostaje dużo smakołyków, w domu też sporą porcję, jest łakoma, więc od babci zawsze jeszcze coś wyżebrze... No a jak pisałam w poprzednim punkcie, spacerów ma jeszcze mniej niż więcej.
-popracuję z Vivą nad jej reaktywnością - postaram się często robić jej ćwiczenia na samokontrolę, poza tym więcej sztuczkować
-częściej chodzić z psami do zamieszkałych części pobliskich miejscowości - psy muszą być socjalizowane, inaczej zdziczeją mi w tym lesie. Muszą nauczyć się nie reagowania na inne psy, szczególnie Ozi.

Gruba Viva - w domu z okazji sylwestra, bo Benek się boi

To chyba wszystko, nie wiem na ile uda mi się to faktycznie wypełnić, ale przynajmniej się postaram.

Ciekawy pies z dzisiejszego spaceru

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ptaszniki w naszym domu

-
Obraz
Może się jeszcze kiedyś zabiorę za napisanie o naszych myszoskoczkach, ale na razie będzie post o innych zwierzętach, dość nietypowych, które się przewijały przez nasz dom. Mianowicie o jadowitych pająkach. Nasz pierwszy pająk Mój starszy brat wymarzył sobie jednego. Nie pamiętam, skąd wziął tan pomysł, ale naprawdę tego pragnął. Miał wtedy około 10 lat. Nasi rodzice, szczególnie tata, nie są przesądni, nie boją się, ba! lubią pająki i potrafią je docenić. Zgodzili się więc. Pająk jest tak duży, że widać nawet jego oczy Tata znalazł hodowcę, chyba gdzieś pod Poznaniem, ale nie pamiętam już dokładnie. Pojechaliśmy tam i wróciliśmy z lasiadorą parahybaną, czyli ptasznikiem olbrzymim. Kupiliśmy też akwarium, specjalną ściółkę, oraz grzałkę, ponieważ te zwierzęta potrzebują odpowiednią temperaturę i wilgotność. W osobnym pojemniku trzymaliśmy świerszcze i karaluchy, które służyły do karmienia pająka. Nie był to zbyt ciekawy zwierzak, chociaż imponujący. Nie potrafiliśmy mu ...
Czytaj więcej

Nasze myszoskoczki

-
Obraz
Dzisiaj nareszcie zabrałam się za napisanie o naszych myszoskoczkach. A było ich dużo. Jak pisałam  tutaj , to najpierw brat chciał myszoskoczka. Potem ja też chciałam, dlatego dokupili drugiego. Niestety, u myszoskoczków bardzo trudno rozpoznać płeć. Po jakimś czasie, w brutalny sposób, okazało się, że trafiliśmy na parkę. Można się domyślić, co z tego wynikło... Pierwszy myszoskoczek, należał do brata Mój myszoskoczek Otóż, gdy wróciliśmy z wakacji, co znaleźliśmy w akwarium? Ano młode. Najpierw nie wiedzieliśmy co to, jakieś różowe mięso w rurze. Szybko się dowiedzieliśmy. Nie pamiętam, ile ich było w pierwszym miocie, kilka. Gdy dorosły, 2 wydaliśmy do znajomych, ale nikt więcej nie chciał wziąć, dlatego tata zawiózł je do sklepu zoologicznego. Moja samiczka z młodymi Rodzice z dziećmi W bodajże 8 miotach było łącznie 30 żywych potomków, ponieważ 1 urodził się martwy. Teraz widzę, jakie to było nieodpowiedzialne, ale wtedy o tym nie myśleliśmy. Ś...
Czytaj więcej

Szczeniaki na wsi

-
Obraz
Dzisiaj post będzie bardzo ponury, ale chcę Was uświadomić, jak wygląda życie szczeniaków i kociaków na wsi. W tym poście skupię się na psowatych, ale koty mają bardzo podobny los. Psy mojej cioci, te akurat mają lepiej, bo trafiły do kojca, a nie na łańcuch Prawie zawsze zaczyna się tak samo. Żyje sobie na łańcuchu suka. Zaniedbana, karmiona odpadkami. O tym wie sporo osób. A czy ktoś się zastanawiał, co się z nią dzieje, gdy dostanie cieczki? Dopiero wtedy zaczyna się prawdziwy dramat. Zlatują się wszystkie psy z okolicy. Żaden nie jest kastrowany, biegają tylko od suki do suki i dają się ponieść instynktowi. Nikt się tym nie przejmuje. W krótkim czasie rodzą się szczeniaki. Najczęściej na dworze, w lichej budzie lub kartonie... Niezależnie od pory roku. Jeden z wioskowych psów. Zmarł po urodzeniu szczeniaka prawie swojej wielkości, po jakimś dużym psie... Tak naprawdę szczeniak ma szczęście, jeśli umrze od razu. Najlepiej przy porodzie lub gdy urodzi się martwy. Potem,...
Czytaj więcej