Problemy z kupnem szczura

-
Jak już pisałam, Soja jest stara, nie wiem ile jeszcze pożyje, więc zdecydowałam się kupić nowego szczura. Okazało się to jednak nie taki proste.

Z doświadczenia wiedziałam, że we wszystkich zoologicznych za zwierzętami są prawie zawsze tylko samce. Ja zaś nie mogłam takiego kupić, bo nie powstrzymałabym fali nowych szczurków. Zwierzęta te bowiem rozmnażają się bardzo szybko. W każdym razie wiedziałam, że muszę pójść do kilku zoologicznych by znaleźć samice.

Z przyjaciółką umówiłam się po lekcjach w Zielonych Arkadach. Tam kupiłam w listopadzie szczura z kapturkiem. Nie było wtedy żadnych problemów. Znaczy pani się zapytała, czy jestem pełnoletnia, a kiedy usłyszała, że nie, to chciała pozwolenie rodzica. Jednak wystarczyło, że zadzwoniłam do taty. Tym razem się zabezpieczyłam i miałam pisemne pozwolenie. Nie przewidywałam żadnych problemów. Przyjaciółka kończyła wcześniej lekcje, więc poszła zapytać, czy są samiczki. Była jedna szczurzyca, ostatnia, więc porozmawiała o niej z panią z personelu. Zwierzątko miało 2 miesiące, a następnego dnia i tak miała być dostawa kolejnych szczurków. Przyjaciółka powiedziała, że zaraz wróci ją kupić. Nie była to formalna rezerwacja, ale jednak byłam bardzo rozczarowana, gdy po dojściu pół godziny później już jej nie było. Personel plotkował, więc na moje pytanie, czy szczur został kupiony pan odburknął mi, że tak.

Myszki w sklepie

No cóż. Nic na to nie poradzę. Poczekałam do następnego dnia. Faktycznie były 3 nowe samiczki, w tym jedna ciemna jednolita, a takie mi się najbardziej podobają. Poszłam do kasy, mówię, że chcę kupić szczura. Pani niechętnie przerwała ploteczki, wstała, spojrzała na mnie i spytała czy jestem pełnoletnia. Odpowiedziałam, że nie, ale mam pisemne pozwolenie od rodzica na zakup tego zwierzęcia. Pani na to, że osoba dorosła musi podpisać dokumenty i ona będzie odpowiadać, jeśli coś się stanie. To tak naprawdę był koniec logicznej rozmowy. Cokolwiek później mówiłam, pani odpowiadała to samo. Wściekła wyszłam ze sklepu.

Prawie cudem, ale okazało się, że tata następnego dnia jedzie później do pracy i może mi kupić tego szczura przed nią. W sklepie pani tylko spytała, czy nie kupuje go jako pokarm dla innego zwierzęcia. To tata, pytając o co chodzi z tymi dokumentami do podpisania, tak naprawdę o tym dopiero przypomniał sprzedawczyni. Faktycznie przyniosła mu druczek zobowiązujący do dobrej opieki nad zwierzęciem czy coś takiego.

Naprawdę mnie ta sytuacja podburzyła. No ale trudno. Szczura w końcu mam i jest on wspaniały, zresztą pisałam o tym już w poprzednim poście.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Ptaszniki w naszym domu

-
Obraz
Może się jeszcze kiedyś zabiorę za napisanie o naszych myszoskoczkach, ale na razie będzie post o innych zwierzętach, dość nietypowych, które się przewijały przez nasz dom. Mianowicie o jadowitych pająkach. Nasz pierwszy pająk Mój starszy brat wymarzył sobie jednego. Nie pamiętam, skąd wziął tan pomysł, ale naprawdę tego pragnął. Miał wtedy około 10 lat. Nasi rodzice, szczególnie tata, nie są przesądni, nie boją się, ba! lubią pająki i potrafią je docenić. Zgodzili się więc. Pająk jest tak duży, że widać nawet jego oczy Tata znalazł hodowcę, chyba gdzieś pod Poznaniem, ale nie pamiętam już dokładnie. Pojechaliśmy tam i wróciliśmy z lasiadorą parahybaną, czyli ptasznikiem olbrzymim. Kupiliśmy też akwarium, specjalną ściółkę, oraz grzałkę, ponieważ te zwierzęta potrzebują odpowiednią temperaturę i wilgotność. W osobnym pojemniku trzymaliśmy świerszcze i karaluchy, które służyły do karmienia pająka. Nie był to zbyt ciekawy zwierzak, chociaż imponujący. Nie potrafiliśmy mu ...
Czytaj więcej

Nasze myszoskoczki

-
Obraz
Dzisiaj nareszcie zabrałam się za napisanie o naszych myszoskoczkach. A było ich dużo. Jak pisałam  tutaj , to najpierw brat chciał myszoskoczka. Potem ja też chciałam, dlatego dokupili drugiego. Niestety, u myszoskoczków bardzo trudno rozpoznać płeć. Po jakimś czasie, w brutalny sposób, okazało się, że trafiliśmy na parkę. Można się domyślić, co z tego wynikło... Pierwszy myszoskoczek, należał do brata Mój myszoskoczek Otóż, gdy wróciliśmy z wakacji, co znaleźliśmy w akwarium? Ano młode. Najpierw nie wiedzieliśmy co to, jakieś różowe mięso w rurze. Szybko się dowiedzieliśmy. Nie pamiętam, ile ich było w pierwszym miocie, kilka. Gdy dorosły, 2 wydaliśmy do znajomych, ale nikt więcej nie chciał wziąć, dlatego tata zawiózł je do sklepu zoologicznego. Moja samiczka z młodymi Rodzice z dziećmi W bodajże 8 miotach było łącznie 30 żywych potomków, ponieważ 1 urodził się martwy. Teraz widzę, jakie to było nieodpowiedzialne, ale wtedy o tym nie myśleliśmy. Ś...
Czytaj więcej

Szczeniaki na wsi

-
Obraz
Dzisiaj post będzie bardzo ponury, ale chcę Was uświadomić, jak wygląda życie szczeniaków i kociaków na wsi. W tym poście skupię się na psowatych, ale koty mają bardzo podobny los. Psy mojej cioci, te akurat mają lepiej, bo trafiły do kojca, a nie na łańcuch Prawie zawsze zaczyna się tak samo. Żyje sobie na łańcuchu suka. Zaniedbana, karmiona odpadkami. O tym wie sporo osób. A czy ktoś się zastanawiał, co się z nią dzieje, gdy dostanie cieczki? Dopiero wtedy zaczyna się prawdziwy dramat. Zlatują się wszystkie psy z okolicy. Żaden nie jest kastrowany, biegają tylko od suki do suki i dają się ponieść instynktowi. Nikt się tym nie przejmuje. W krótkim czasie rodzą się szczeniaki. Najczęściej na dworze, w lichej budzie lub kartonie... Niezależnie od pory roku. Jeden z wioskowych psów. Zmarł po urodzeniu szczeniaka prawie swojej wielkości, po jakimś dużym psie... Tak naprawdę szczeniak ma szczęście, jeśli umrze od razu. Najlepiej przy porodzie lub gdy urodzi się martwy. Potem,...
Czytaj więcej